سلام...!
دردی که یک درد کشیده از ستم یک ستمگر می کشد در هر کجای عالم که باشد آدمهای هنوز کمی از آدمیت برایشان مانده را می آزارد. و البته در مقابل رهایی از این درد یا حتی خبری امیدبخش از پایان حکومت ستمگر مایه شادمانی همان دسته از آدمهاست!
در این میان خط تاثیر رویدادها در تاریخ برای خودش حکایتی است و اینکه آدمها می شود اثری از خود برجا بگذارند که بسی طولانی تر از عمرشان باشد و موثر برای بسی بیشتر از اطرافیانی که می شناسند و می بینند...
راستش بهت زده می شوم از اهمیت لحظه ها و اثرشان برای ما آدمها در جهانی که ملیونها و شاید ملیاردها سال از آغازش می گذرد ... ما آدمهایی که بیشترمان به غذایی که سیرمان کند و کمی از آن لذت ببریم و آبی پاکیزه و محیطی آرام که بتوان در آن زندگی کرد و روز و شب را سپری نمود قانعیم و اینقدر کوچکیم در برابر این هستی... و شاید هم نیستیم...!
۱ نظر:
:)
ارسال یک نظر